قلعه شوش یادگار دمورگان در ایران و یک راز مهم!

تو سال ۱۸۸۴، مارسل دیولافوا به همراه همسرش و دو تا از همکاراش از فرانسه به شوش اومدن تا آثار هنری و فرهنگی ایران رو برای موزه لوور جمع کنن. ولی وقتی رسیدن، چیزی جز چند تا خونه کپری اطراف مقبره دانیال نبی پیدا نکردن که بتونن توش زندگی کنن. مردم هم با اونا مخالفت می‌کردن و مجبور شدن چادری برپا کنن و بعدش یه اتاق گلی بسازن تا بتونن راحت‌تر زندگی کنن.

تو سال ۱۸۹۷، دمورگان به جای دیولافوا اومد و تونست دولت فرانسه رو متقاعد کنه که بودجه‌ای برای ساخت یه جای مناسب برای اسکان اعضای هیئت باستان‌شناسی بده. بنابراین، بلندترین نقطه تپه‌های شوش یعنی آکروپل رو برای این منظور انتخاب کردن و شروع به ساختن یه قلعه با طرح قرون وسطایی اروپا کردن. کارهای ساختمونی قلعه تا سال ۱۹۱۲ طول کشید.

معماری قلعه شوش خوزستان

قلعه شوش یه نقشه ذوزنقه‌ای داره و شامل حیاط بالا، حیاط پایین، برج‌های شمال غربی و شمال شرقی و یه سری اتاق‌ها و انبارهاست. ورودی اصلی قلعه تو سمت شرقیه و از زیر یه برج عبور می‌کنه. حیاط اصلی قلعه هم دور تا دورش راهرو و اتاق‌های مختلفی داره. قلعه یه فضای کاملاً اروپایی داره و حتی تو بعضی از اتاق‌ها نقاشی‌های دیواری به تقلید از هنر بین‌النهرین و ایران کشیده شده. 

راز این قلعه که شاید کمتر کسی بدونه اینه که در زمان ساخت از مصالحی که در اطراف پیدا میکردن استفاده کردن. مثلا آجرهای سفالی که تو محوطه پیدا کردن رو لابه لای آجرهای دیگه کار کردن و دیوارهای قلعه رو ساختن. اما چیز مهم درباره این آجرها اینه که خیلیهاشون، آجرهای سفالی تاریخی هستن که روشون خطوط میخی هست. خیلی از این آجرها حتی ترجمه نشده و خیلی هارو حتی برعکس چسبوندن!! حالا یا به عمد یا ندونسته (من نمیدونم). ولی خب اره بخشی از هویت و ناشناخته های شهر شوش، حالا لابه لای دیوارای قلعه هستن که اگر دقت کنید، میبینیدشون. مخصوصا کنار رمپی که به بالای قلعه راه داره.