موزه زمان یا تماشاگه زمان تهران نگین آبی در دل باغ قاجاری

تا به اینجا، تا حدودی با موزه ساعت یا همون موزه زمان زعفرانیه آشنا شدید، اما بد نیست تا کمی هم در خصوص تاریخچه این بنا و موزه صحبت کنیم. ساختمان این موزه به 80 سال پیش، اما باغ پیرامونش به اواخر دوره قاجاریه میرسه.

این موزه با مساحت 5000 متر مربع و 700 متر زیربنا، یک بنا و جاذبه با قدمت بالاست. این باغ زمانی بخشی از باغ فردوس بوده که به معیرالممالک یعنی داماد ناصرالدین شاه تعلق داشته.

حالا فرض کنید که چه لذتی داره که در باغ و محوطه ای قدم بزنید که روزی برای یکی از نزدیکان شاه قاجاری بوده!! اما بعد از مرگ داماد ناصرالدین شاده، این باغ به دست پسرش میرسه که از درختان باغ برای ساخت کوره های تهران استفاده کرده و درختان رو قطع میکنه!

عبدالله خان منصور در سال ۱۳۰۴ اقدام به خرید این ملک میکنه و در ادامه خرید و فروش ها، این ملک به دست حسین خداداد میرسه. حسین خداداد دستور مرمت هایی رو روی این سازه میده. اما این مرمت ها صرفا از جنبه سازه ای نبوده و در واقع تمام زیبایی هایی که هم اکنون در موزه زمان تهران مشاهده میکنید، در ادامه همین مرمت ها اتفاق می افته.

در سال ۱۳۴۵ حاج عبدالکریم نوید تهرانی به‌همراه ۴۰ نفر، کار گچ‌ بری این ساختمان را شروع می کنن. گچ بری که در نوع خودش نمونه کم نظیری از زیبایی های هنر گچ بری ایرانی محسوب میشه.

حسین خداد عاشق فرش بوده و در گچ بری ها هم از طرح ها و نقش های مختلف فرش ایرانی استفاده شده. اما جالبه بدونید که بعد از تکمیل این بنا، حسین خداد تنها یک سال در این خانه زندگی کرد و قبل از انقلاب به امریکا مهاجرت کرد.

بعد از انقلاب هم این ساختمان توسط بنیاد مستضعفان مصادره و در سال ۱۳۷۸ به همت موسسه فرهنگی موزه‌های بنیاد، عنوان موزه زمان رو دریافت کرد و بازدید از آن برای همه ممکن شد.