جزیره وارمی بندر خمیر، زیبایی دمدمی مزاج ولی شگفت انگیز!

وقتی به محل جزیره وارمی رسیدید، حتما از قایق پیاده بشید و روی جزیره قدم بزنید. جزیره خیلی کوچیکه.. از همه طرف دریا شما رو احاطه کرده.. روی خاک ماسه ای جزیره وارمی که قدم بزنید، ممکنه فلس و پوسته جانورای آبزی و صدفها پاتون رو قلقلک محکمی بدن.. اما کی اهمیت میده؟؟ شما درست وسط دریا ایستادید! نفس بکشید و این حس رو با دل و جون تجربه کنید..

من وقتی اولین بار روی جزیره وارمی ایستاده بودم و غرق لذت عجیبی بودم، چشم هام و بستم.. خیلی طولانی… وقتی چشم هام و باز کردم و دیدم همسفرهام به سمت قایق برگشتن و من تنها آدم روی جزیره م احساس عجیبی بهم دست داد.. کف پاهام کامل توی آب بود! از همه طرف آب دریا و اقیانوس داشت به سمتم میومد که من رو با جزیره وارمی به آغوش بکشه..

انگار که شیب دریای خلیج فارس از همه طرف به سمت جزیره بود و آب خیلیییی آروم و بی صدا داشت وارمی رو غرق میکرد! راستش رو بگم احساس عجیب و شاید یکم ترسناکی بود. حس آدم گم شده و شاید غرق شده ای رو داشتم که وسط اقیانوس برای چند ثانیه ای روی آب شناور شده و حالا دوباره داره به زیر آب میره.

اما این احساس ترس خیلی زود جاشو به لذت داد. این تجربه بی نظیر هدیه فراموش نشدنی ای بود که جزیره وارمی بهم داد و احساسش هنوز بعد از 4 سال برام تازه و هیجان انگیزه! زود به خودم اومدم و سوار قایق شدم، پام رو که از جزیره بلند کردم و کف قایق گذاشتم، قایقران گفت که همینجا که قایق ایستاده حداقل 30 متر عمق داره و منت رعشه به جونم افتاد.. تا جام رو توی قایق پیدا کنم و بشینم، وارمی غرق شده بود. انگار که هیچوقت وجود نداشته! از نظر خودم این زیباترین و کوتاهترین سفرنامه ای بود که میتونستم بنویسم. اما تا نبینید، تجربه نکنید، این سفرنامه کافی نیست!