آرامگاه گاندی ، در جستجوی صلح در باغ راج گات

وقتی به درب ورودی باغ راج گات رسیدم، چند تا گروه بچه مدرسه‌ای اونجا بودن که برای اردو اومده بودن مقبره گاندی رو ببینن. دیدن اون همه بچه و جمعیت هندی که برای زیارت گاندی اومده بودن برام جالب بود، البته خب به نسبت جمعیت 1 میلیارد و 500 میلیون نفری هند، کاملا طبیعیه که در سفر به هند از هر 10 نفری که اطرافت میبینی، 10 نفر هندی باشن! 

شاید به خاطر همینه که هندی ها خیلی به توریست ها علاقه دارن. نمیتونم بگم که اونروز و فقط جلوی درب ورودی آرامگاه گاندی چندتا سلفی به مردم هند گرفتم!! 🙂 شاید به خاطر روشن بودن رنگم هم بوده باشه. خلاصه رفتم و وارد محوطه باغ راج گات شدم. 

وقتی وارد محوطه آرامگاه شدم، یه حس آرامش عجیبی بهم دست داد. انگار تمام دغدغه‌ها و اضطراب‌هام از بین رفتن. سکوت و آرامش حاکم بر فضا، عظمت و بزرگی گاندی رو به وضوح نشون میداد. برای ورود به محوطه ای که قبر گاندی قرار داره باید کفش هاتون و دربیارید و به کفش داری تحویل بدید. یک موسیقی خیلی آرام هندی هم داشت پخش میشد که هیچ ایده ای ندارم که چی بود؟ ترانه بود یا آواز محلی یا دعا؟ هرچی که بود حس معنوی اونجا رو هزار برابر میکرد.

حس میکردم که خدایان هندو، شیوا، کریشنا، ویشنو، برهما، گانش و هزاران خدای دیگه که به این سرزمین خدایی کردن همه و همه اینجا حضور دارن. معماری آرامگاه گاندی به شکلی بود که میتونستی به بالای سازه بری و از بالا هم دور مقبره طواف کنی.