موزه فرش تهران جایی بود که بعد از مدت ها، خلوتی که میخواستم را نصیبم کرد. خوشبختانه یا متاسفانه؛ از آنجایی که موزه ها، خلوت ترین جاذبه ها در ایران هستند، فرصت این را دارم که با همنشینی فرش و رنگ و نور، با تاریخ چند صد ساله و ذوق ایرانی خلوت کنم. اما علی رغم این که قلبا دلم میخواهد که این خلوت شاهانه را با کسی قسمت نکنم، باور دارم که هر ایرانی، یا هر کسی که در خانه فرش یا نمادی از آن را دارد، باید دست کم یک بار، موزه فرش تهران را ببیند.
2 نظر
Good luck!
Thanks again!